U Izajasza czytamy: Któż Jego pochodzenie wypowie?(1) Nie sądźmy zatem, że prorok, uznając za nie możliwe do wypowiedzenia to, co Ewangelia podejmuje się opowiedzieć, tym samym sprzeczny jest z Ewangelią, u niego bowiem [była mowa] o pochodzeniu Bóstwa, tu zaś powiedziano o wcieleniu. Rozpoczął zaś od tego, co cielesne, byśmy zaczęli poznawać Boga poprzez Jego człowieczeństwo.
(l, 2) Syna Dawida, syna Abrahama.
Kolejność odwrotna, lecz zmieniona nie bez potrzeby. Gdyby bowiem najpierw umieścił Abrahama, a dopiero potem Dawida, musiałby znowu powtarzać Abrahama, aby mógł powstać rodowód. Inne zaś postacie pominął i nazwał Go Synem właśnie tych [dwóch], ponieważ tylko do nich została skierowana obietnica co do Chrystusa. Do Abrahama: W twoim potomstwie -powiada [Pismo] będą błogosławione wszystkie narody, to znaczy w Chrystusie (2), a do Dawida: Z owocu twego łona umieszczę na tronie twoim.(3)
(l, 3) Juda zaś zrodził z Tamar Faresa i Zarę. Należy podkreślić, że w genealogii Zbawiciela nie została uwzględniona żadna spośród świętych niewiast, lecz jedynie te, którym Pismo ma coś do zarzucenia. [Stało się tak], aby Ten, który przyszedł dla grzeszników, mógł rodząc się z grzesznic Zgładzić grzechy wszystkich. Stąd też dalej znajdujemy Moabitkę Rut i małżonkę Uriasza Batszebę.
(1, 4) Naasson zaś zrodził Salmona. Salmon ów to książę z pokolenia Judy, jak o tym czytamy w Księdze Liczb.(4)
(1, 8-9) Joram zaś zrodził Ozjasza, Ozjasz zaś zrodził Joatama.
W Czwartej Księdze Królewskiej czytamy, że Joram zrodził Ochozjasza, po śmierci którego jego siostra, a córka króla Jorama, Joszabet, wzięła swego bratanką Joasza i ocaliła go od zagłady zgotowanej przez Atalię. Po Joaszu wstąpił na tron jego syn Amazjasz, po którym panował z kolei jego syn Azariasz, zwany również Ozjaszem. Po nim królem został jego syn Joatam. Dostrzegasz zatem, że zgodnie z prawdą historyczną w międzyczasie było jeszcze trzech królów, których Ewangelia tutaj pomija. Joram mianowicie nie zrodził Ozjasza, lecz Ochozjasza i pozostałych, których już wymieniliśmy. Zamiarem jednak ewangelisty było rozmieszczenie w różnych okresach dziejów trzech cykli po czternaście osób, Joram zaś związał się z rodem bezbożnej Zezabello, dlatego pamięć o nim została wymazana aż do trzeciego pokolenia, aby się nie znalazł w rodowodzie świętego Narodzenia.
(l, 12) A po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz zrodził Salatiela. Jeśli umieścimy Jechoniasza na końcu drugiej czternastki, wówczas w następnej nie będzie już czternastu [osób], lecz trzynaście. Musimy bowiem wiedzieć, że [chodzi tu o dwie różne osoby] ten wcześniejszy Jechoniasz jest tą samą postacią co Jojakim, drugi zaś [Jechoniasz jego] synem, nie ojcem. Imię pierwszego z nich należy pisać przez K i M, drugiego zaś przez CH i N. Różnice te z czasem i u Latynów, i u Greków z winy kopistów zatarły się.
(1, 16) Jakub zaś zrodził Józefa. Wypomina nam to miejsce Julian August, jako przykład rozbieżności u ewangelistów. Dlaczego -pyta on, ewangelista Mateusz uznał Józefa za syna Jakuba, Łukasz zaś nazwał go synem Helego? [Stawia zarzut], nie rozumiejąc zwyczaju Pism, że jeden mianowicie był mu ojcem naturalnym, drugi zaś według Prawa. Wiemy bowiem, że Mojżesz z polecenia Bożego nakazał, aby jeżeli brat albo krewny umrze bezdzietnie, inny wziął jego żonę i wzbudził potomstwo swemu bratu czy krewnemu”. Szerzej to zagadnienie omawiali i Chronograf Afrykańczyk”, i Euzebiusz z Cezarei w dziele O niezgodności Ewangelii”.
(1,16) Zrodził Józefa, męża Maryi. Niech na dźwięk słowa ”męża” nie wkrada się do twego serca podejrzenie pożycia małżeńskiego, ale pamiętaj o stylu Pisma, które zwykło narzeczone nazywać żonami.
(1, 17) A od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń. Policz od Jechoniasza aż do Józefa, a znajdziesz pokoleń trzynaście. Czternastym pokoleniem będzie dopiero sam Chrystus.
przypisy:
(1) Iz 53,8 Po udręce i sądzie został usunięty;
a kto się przejmuje Jego losem?
Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących;
za grzechy mego ludu został zbity na śmierć...
(2) Rdz 18,18 Przecież ma się on stać ojcem wielkiego i potężnego narodu, i przez niego otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi...
(3) 2 Sm 7,12 Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. 13 On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki.
(4) Lb 1,7; 7,12; Rt 4,18
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga! Komentarz nie związany z tematem lub obraźliwy, zostanie usunięty.