Maryja niesie Kościół

Maryja współdziałała również w odniesieniu do Kościoła. Widzimy to w Apokalipsie, która ukazuje nam Maryję jako Niewiastę niosącą Kościół. Dlatego objawienie z 12. rozdziału Apokalipsy w bardzo szczególny sposób ukazuje nam znaczenie walk Kościoła. Jeśli chcemy naprawdę zrozumieć stanięcie twarzą w twarz Niewiasty i Smoka, to trzeba by przyjrzeć się temu wszystkiemu, co w Apokalipsie następuje wcześniej.

Kiedy spojrzymy na strukturę Apokalipsy, najpierw w rozdziale 2. i 3. widzimy siedem różnych rodzajów obecności Jezusa i siedem różnych wymiarów Kościoła. Jest to spojrzenie teologii mistycznej na Kościół. W sumie Kościół obejmuje siedem wymiarów, a więc każdy mały Kościół ma wszystkie te wymiary, ale jednocześnie każdy kładzie szczególny akcent na inny. W rozdziale 4. tajemnicę Kościoła można naprawdę zrozumieć tylko w odniesieniu do tajemnicy Trójcy Przenajświętszej, w perspektywie ekonomii Bożej, poprzez to, w jaki sposób Bóg rządzi Kościołem i ludzkością, czyli poprzez stawanie się. W Boskich rządach mają udział cztery Istoty żyjące. W szczególny sposób oznaczają one Jezusa, który jest Żyjącym par excellence. W 5. rozdziale odkrywamy, w jaki sposób Bóg prowadzi Kościół; szczególne miejsce zajmuje tutaj Baranek. Bóg prowadzi Kościół w powiązaniu z tajemnicą Baranka, czyli Jezusa na Krzyżu. Tajemnica Baranka rzuca więc światło na prowadzenie Kościoła przez Boga. I tutaj dochodzimy do 6. rozdziału – widzimy w nim sześć pieczęci.

Pieczęcie to wielkie decyzje Boga w Jego prowadzeniu, wielkie determinacje. Wiemy, że pierwsza z tych pieczęci oznacza zwycięstwo Jezusa na Krzyżu. Bóg przez cały czas prowadzi Kościół tak, aby Kościół żył tym zwycięstwem, ale jest ono przeżywane poprzez trzy pożądliwości (por. 1 J 2, 16-17). I dlatego występują jeszcze inne pieczęcie, pokusa absolutnej sprawiedliwości i ostatnia pokusa – powszechna rozpacz. Następuje zwycięstwo, ale naznaczone walką będącą wynikiem grzechu. Rozdział 7. ukazuje Izraela i Kościół. Potem widzimy rozpad, a więc po pieczęciach następuje realizacja, wykonanie, przyszłość.

Patrząc, jak Bóg prowadzi Kościół, najpierw musimy dostrzec spojrzenie Boga, a później jego realizację w czasie. Te determinacje to pieczęcie, ale ich realizację w czasie oznaczają trąby. I zaraz potem widzimy, że Bóg pomaga w dwojaki sposób. Tym, którzy będą przeżywali te ostateczne walki, są dani dwaj świadkowie. 12. rozdział Apokalipsy objawia nam tajemnicę Niewiasty, powołanej do tego, by żyć tajemnicą Baranka. Największa walka, jaka została stoczona w dziejach ludzkości, to tajemnica Krzyża. Kościół powołany do tego, by żyć tajemnicą Baranka, doświadcza tych walk, które jednocześnie rozgrywają się w ludziach, kruchych z powodu swojej grzeszności. A Niewiasta niesie Kościół, powołany do tego, by przeżyć te wielkie walki.