Komentarz Hieronima Mt 5,33-37

(5, 34) A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo itd. 
Ów nieszczęsny zwyczaj składania przysięgi na żywioły mieli Żydzi zawsze, jak to wynika z częstych ich oskarżeń przez słowa proroków”. Kto przysięga, ten okazuje cześć albo też miłuje tego, na kogo przysięga. W Prawie nakazano składać przysięgę tylko na Pana Boga naszego”. Żydzi przysięgając na aniołów, na Jerozolimę, na Świątynię i na żywioły, otaczali rzeczywistości cielesne i stworzenia czcią i uległością należną jedynie Bogu. Rozważ na koniec, że Zbawiciel nie zabronił tu przysięgać na Boga, ale na niebo i ziemię, i Jerozolimę, i na swoją głowę. Na to jak gdyby dzieciom nierozumnym Prawem zezwolono, aby (podobnie jak pozwolono im na składanie krwawych ofiar Bogu, by bożkom ich nie składali) mogli przysięgać na Boga, nie jakoby w ten sposób słusznie postępowali, ale że lepiej jest odnosić się tak do Boga niż do demonów. Ewangeliczna zaś prawda nie uznaje przysięgi, ponieważ wszelkie słowo jako wiarygodne wystarcza za przysięgę.