(5, 13) Wy jesteście solą ziemi.
Solą są nazwani apostołowie, bo przez nich cały rodzaj ludzki jest zaprawiony.
(5, 13) Jeśli zaś sól utraci swój smak, czymże ją posolić?
Jeśli lekarz zawiedzie, jaki inny lekarz wówczas uleczy?
(5, 13) Na nic się już nie przyda, jak tylko na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.
Wzięty został przykład z rolnictwa. Jak bowiem sól jest konieczna jako przyprawa do potraw i do konserwowania mięsa, tak nie ma już ona innego zastosowania. Czytamy w każdym razie w Piśmie o jakichś miastach w gniewie zasypanych solą przez zwycięzców, aby już nic w nich nie wzeszło". Niech więc się strzegą nauczyciele i biskupi i niech dostrzegą, że wielcy będą znosić wielkie męki i nie będzie już żadnego środka zaradczego, lecz upadek starszych sprowadza do tartaru.
(5, 14) Wy jesteście światłem świata. Nie może ukryć się miasto położone na górze, nie zapala się też lampy i nie stawia się jej pod korcem itd.
Poucza o tym, by przepowiadać z głęboką ufnością, by apostołowie nie ukrywali się z powodu strachu i by nie byli podobni do lampy pod korcem, lecz niech się ujawniają z całą swobodą, aby to, co usłyszeli w ukryciu, rozgłaszali na dachach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga! Komentarz nie związany z tematem lub obraźliwy, zostanie usunięty.